Sterke meiden

Het raakt me, wat Glennon Doyle in haar boek “Ongetemd leven” schrijft. Hoe wij vrouwen gekooid worden door de beelden die de maatschappij over ons heeft. Sterke, blije meiden vol zelfvertrouwen gaan in tegen de regels van onze maatschappij die voorschrijven dat een meisje aan zichzelf moet twijfelen, zich stilletjes op de achtergrond moet houden en zich voor alles moet verontschuldigen. We ergeren ons aan sterke meiden die deze regels aan hun laars lappen. Hun brutale, uitdagende houding en onbestuurbaarheid zorgen ervoor dat we ze weer terug in hun kooi willen stoppen. Zo ging het in de middeleeuwen met de “heksen” die massaal op de brandstapel gingen en zo gaat het vandaag de dag nog steeds.

Maar we vergeten, die maatschappij, die zijn wij. En onze mannen, voor wie er net zoveel ongeschreven regels zijn. Echt mannen huilen niet, echte mannen zijn stoer, sterk en nooit bang.

Zullen we er mee stoppen? Zullen we sterke meiden worden en zachte mannen? Of misschien nog wel beter, echte mensen?