Help! Ik heb brandstapelangst

Ik kan er soms knettergek van worden. Het ene moment zit ik in een heerlijke flow, ik voel me goed, verbonden en in lijn met wat de bedoeling voor mij is. Het volgende moment lijkt alles weer te stagneren, alsof ik dwars tegen een stroom loom beton in probeer te boksen.

Steeds vaker zie ik dat het de brandstapelangst is die me tegenhoudt. Niet gek, want ik ben er al zó vaak mee geconfronteerd. Als jong meisje was ik mijn heerlijke eigenzinnige zelf. Dat voelde goed, maar tegelijk vond ik het soms ook lastig om de aansluiting te vinden met mijn klasgenootjes.
In mijn vorige relatie heb ik me heel lang stil gehouden, uit angst om de relatie te verliezen. Dat ging heel lang goed, tot mijn pad zo kristalhelder en duidelijk onder mijn neus werd gewreven dat ik niet anders kón dan het te volgen, ookal wist ik dat dit waarschijnlijk het einde van mijn relatie zou betekenen (wat uiteindelijk ook zo bleek te zijn)… En dan zijn dit alleen nog maar wat voorbeelden uit dít leven, wie weet wat daar allemaal aan vooraf is gegaan…

Kiezen voor jezelf, waar jij je gelukkig bij voelt, wat bedoelt is voor jou, is zo eenvoudig nog niet. Het vraagt lef en mensen om je heen die je supporten. Ik had er deze week ook weer zó veel last van. Hield me liever klein en voelde hoe alles in me versteende, omdat dat nog altijd comfortabeler leek dan eerlijk naar mezelf te zijn over mijn pad en wat ik daarin nodig had. De overtuigingen uit het verleden konden niet winnen van het dagelijkse besef dat ik nu een partner en andere lieve mensen om me heen heb die me volledig steunen en me juist alleen maar verder willen zien groeien.

Tot ik vanochtend besefte dat ik alleen mezelf hiermee saboteerde. En nu probeer ik de brandstapelangst die in mij schreeuwt weer los te laten. Vandaag draag ik mijn regenboog-heksen-trui. This is me…